Wie niet horen wil moet voelen

Gepubliceerd op 3 november 2022 om 11:39

"En Natas....wanneer ga je luisteren" vroeg het lichaam!

 

Velen die mij kennen weten dat het nogal een pittige tijd is geweest de afgelopen jaren en dat we in Januari gaan verhuizen naar Portugal. Mijn opleidingen zijn afgerond en ik weet al sinds de zomer dat ik de vertraging in moet. Echt de vertraging in mijn / ons leven. Ik ben wel een beetje gaan vertragen, maar dat is nog lang niet wat mijn lichaam nodig heeft en van mij vraagt. Voorbereiden op de verhuizing en afronden van dingen hier in Nederland vragen nu de aandacht. Juist ook door deze verhuizing naar Portugal heb ik daar moeite mee. Nog even dit, nog even dat……. Het hoort ook wel bij wie ik ben hoor. Ik kan en doe altijd veel verschillende dingen tegelijk en soms check ik dan ineens even helemaal uit en ga lekker tekenen of schilderen. Dat gebeurde me dan ook altijd gewoon en daarna was ik er weer. Zeker in de tijd dat ik nog werk deed wat ik niet echt leuk vond en dus niet vanuit mijn hart leefde. Dat is nu anders, ik hou van mijn werk. Daardoor ga ik nu dus op een andere manier als voorheen wat makkelijker over mijn grenzen, juist omdat ik zo graag doe wat ik doe. Daarnaast had ik de laatste tijd ook een beetje een instelling ontwikkeld van, nu nog even dit en dat allemaal doen en dan komt de vertraging wel in Portugal. De afgelopen weken had ik veel last van mijn rechter heup en knie, die mij al aangaven dat het tijd werd om rustiger te gaan doen. Juist afgelopen zondag kwam onze Skye erbij, een lieve goedzak van een Toller met een klein rugzakje en daardoor dus wat extra aandacht en veiligheid nodig heeft om goed te kunnen aarden in ons gezin. De eerste week dus vooral veel "aanwezig zijn" en vanaf volgende week heel langzaam een beetje de grenzen verleggen. Heel veel wandelen met de honden om de spanning zoveel mogelijk te laten wegvloeien. Dat allemaal terwijl er deze week voor mij 4 cirkels op het programma stonden, 3 ademcirkels en 1 vrouwencirkel. Daarnaast nog wat ander werk en dan hebben we het nog niet over de huishoudelijke taken, zaken voor de verhuizing regelen, Portugees leren etc etc. Marco is gewoon aan het werk op kantoor overdag, dus er ligt veel bij mij. Dat is oké, maar ik moet dan wel keuzes maken en daar ligt het probleem, want dat deed ik dus niet. Dus gisterenavond wandelen met de honden (en gelukkig deden Marco en ik dit samen) dacht ik nog hoe fijn dat ik geen pijn meer voelde aan mijn heup en knie. Komt door het lopen met de honden dacht ik nog. Nog geen 15 minuten later maakte ik een misstap, klapte mijn enkel dubbel en viel ik ook mijn knie kapot. Zo heftig de pijn die ik toen voelde, ik wist werkelijk niet hoe ik het had. Misselijk, duizelig en ik kon alleen maar vloeken. Jazeker, dat kan ik 😅😁 Ik kon gelukkig al wel snel voelen dat het niet was gebroken. Marco heeft me naar een trapje gebracht om op te gaan zitten en is naar huis gelopen met Skye om de auto te gaan halen. Terwijl ik daar zat op het trapje samen met Sandy kwam de stem "Ja Natas, als je niet wilt luisteren, dan maar voelen". Dit is hoe het werkt en dat weet ik. Het is nu de volgende ochtend, ik heb redelijk goed geslapen (met pijnstilling), maar ik moet eerlijk bekennen dat ik op dit moment baal als een stekker dat ik niet heb geluisterd naar mijn lijf en moet mijn best doen om uit het "veroordelen van mezelf" te blijven. Vooral goed bij mezelf blijven nu en de vertraging in. Hoewel het niet fijn voelt en ik gedwongen wordt mijn invulling van de dag drastisch aan te passen, is het toch een fijne wetenschap dat mijn lichaam voor mij zorgt. Ik weet namelijk nu ook weer dat als ik nog langer zou door denderen ik veel te ver over mijn grenzen zou gaan en ik op een gegeven moment weer doodmoe zou zijn en volledig uit verbinding met mezelf zou gaan. Ik heb nog een paar dingen staan in mijn agenda tot dat we gaan verhuizen en als mijn lichaam het toe laat ga ik deze nog doen, maar ik plan nu zeker geen nieuwe werkzaamheden meer in. Ik ga me concentreren op mijzelf, ons gezin met de hondjes en het afronden en voorbereiden op onze verhuizing. Ik vind het geen makkelijke opgave om los te laten, het voelt onbestemd en ongemakkelijk. Dat is wat het is nu, onbestemd en ongemakkelijk en ik ga daarmee zijn. Het is helemaal oké, ik ben helemaal oké. ✨